BİR ÜLKEDE FEDAKÂRLIK HEP AYNI KAPIYI ÇALIYORSA

6 ay önce | Okunma Sayısı : 35

Ocak ayında yapılan enflasyon farkı zammıyla birlikte milletvekili maaşı 196.775 TL’ye yükseldi. Temmuz 2025e’e kadar bu zamlı maaş geçerli olacak. Türkiye’de asgari ücret ise net 22.104 TL. Yani bir milletvekili, bir asgari ücretlinin tam 9 katı maaş alıyor. Emekli milletvekili maaşı ise 123.759 TL’ye ulaşmış durumda. Oysa en düşük emekli maaşı 14.469 TL. Aradaki fark yine neredeyse 9 kat.

Bu uçurum sadece sayılarda değil, hayatta da kendini gösteriyor. Milletin vekili denilen insanlar devletin tüm imkânlarından faydalanırken; temsil ettikleri halk, geçim derdinde, borç batağında, yoklukla sınanıyor. Maaşlar arasındaki bu devasa fark, Türkiye’de gelir adaletsizliğinin en açık fotoğrafıdır.

Sormadan edemiyoruz:

Neden bu ülkede fedakârlık olacaksa hep garibana, hep emekliye, hep dar gelirliye düşüyor?

Neden bu yük hep sırtı terli olana, tenceresi kaynamayana, sesi çıkmayana yükleniyor?

Şehitler neden hâlâ sıvasız evlerden çıkıyor?

Vatan sevgisi neden hep fakirin omzuna yükleniyor?

Ülkenin bürokratı, müdürü, amiri yüksek maaşla, makam arabalarıyla, lojmanlarla yaşarken; emekli bir öğretmen, yıllarını devlete vermiş bir işçi pazarda file dolduramıyor.

Neden bu çelişki?

Neden bu sessizlik?

Gerçek fedakârlık, halkı temsil edenlerin, halkla aynı şartlarda yaşamasıyla başlar. Adalet, sadece mahkeme salonlarında değil, sofralarda, maaş bordrolarında, emekli kartlarında da hissedilmelidir. Bu ülke hepimizin. Ama yük de, nimet de adilce paylaşılmadıkça huzur gelmez.

Fedakârlık, sadece sessizlerin değil güçlü olanın, imkânı olanın da sorumluluğudur.

YÜKSEL DUMAN